دو منتقد سینمایی پس از تماشای فیلم سینمایی «متری شیش و نیم»، دومین ساخته سینمایی سعید روستایی در جشنواره ونیز، تاکید کردند که این فیلم اصلا شوخی‌بردار نیست....
دو منتقد سینمایی پس از تماشای فیلم سینمایی «متری شیش و نیم»، دومین ساخته سینمایی سعید روستایی در جشنواره ونیز، تاکید کردند که این فیلم اصلا شوخی‌بردار نیست. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، فیلم سینمایی «متری شیش و نیم» ساخته سعید روستایی در نخستین حضور بین المللی خود به بخش افق‌های جشنواره فیلم ونیز راه یافته است و به تازگی بازار نظرات منتقدان خارجی درباره دومین ساخته سینمایی روستایی حسابی داغ شده است. در تازه‌ترین واکنش‌ها هم دو منتقد ایتالیایی و یونانی درباره «متری شیش و نیم» بعد از نمایش در جشنواره ونیز نظرات خود را بیان کردند. براساس گزارش کانال تلگرامی سینما، میشل فاجی، منتقد ایتالیایی با کلامی از نیچه صحبتش را آغاز کرد و گفت: وقتی خانه در آتش است، آدمی حتی ناهار فراموشش می‌شود. بله، اما یکی دیگر آن را در خاکسترها می‌خورد. او سپس در خلاصه‌ای از نقدش نوشته است: «با وجود مجازات های در نظر گرفته شده، آمار و ارقام نشان از افزایش تولید مواد مخدر دارد و آن هم با تمام سخت‌گیری‌های که انجام شده است. دلیلش چیست؟ دومین ساخته سعید روستایی تلاشش در بررسی همین سؤال است. روستایی در فیلمش تلاشی برای کاهش خشونت بین پلیس و قاچاقچی مواد مخدر نکرده است، شخصیت شرور ماجرا در قصه بسط پیدا می‌کند و با مشکلات سیستماتیکی که می‌بینیم در قضاوت او دچار تردید می‌شویم؛ ناصر از طبقه پایین جامعه آمده و به گفته خودش این تنها راه نجات زندگی‌اش بوده. صمد هم بعد از مدتی متوجه می‌شود که او هم بخشی از این زنجیره به هم پیوسته و بزرگ است! روستایی در فیلم قبلی خود نیز به زندگی قشر ضعیف از شهر تهران پرداخته بود و در این فیلم سفرش را درون شهر نامرئی ادامه داده است. شهری که مردمش انگار کم به هم توجه می‌کنند. روستایی در این فیلم طرف خاصی را نمی‌گیرد او سعی داشته تا قطره‌های آب و حتی ماهی‌هایی که قربانی دریا می‌شوند را نشان دهد.» همچنین منتقد سایت فلیکس یونان هم درباره فیلم سعید روستایی نوشته است: «فیلم «متری شیش و نیم» بخشی از حقیقت ناشناخته ایرانی را برملا کرد. انرژی و پویایی، ساخته ایرانی حاضر در افق‌های ونیز اصلا شوخی بردار نیست! ماجرا از مقابله پلیس مواد مخدر با قاچاقچیان شروع می‌شود، اما از لحظه‌ای که پلیس خوب با جنایتکار شرور ماجرا تقابل می‌کنند همه چیز تغییر می‌کند. دوربین روستایی ما را به درون سلول پر از مصرف‌کننده مواد می‌برد و خشونت و نابرابری را به تصویر می‌کشد. این فیلم به تماشاگران غربی چهره متفاوتی از مشکلات اجتماعی ایران نشان داد.»
1398-08-05
